Nynorskordboka
instruere
instruera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å instrueraå instruere | instruerer | instruerte | har instruert | instruer! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| instruert + substantiv | instruert + substantiv | den/det instruerte + substantiv | instruerte + substantiv | instruerande |
Opphav
frå latin ‘byggje, ordne, skipe, undervise’Tyding og bruk
Døme
- ho instruerte meg i korleis eg skulle bruke maskinen;
- instruere hopparane i rett utgangsstilling;
- instruere skodespelarar
- gje pålegg om
Døme
- han var instruert om ikkje å seie noko