Nynorskordboka
innmari, innmarisk
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| innmari | innmari | innmari | innmari |
| innmarisk | innmarisk | innmariske | innmariske |
Opphav
truleg av inn (2 i forsterkande tyding og marig; jamfør innfulTyding og bruk
- utspekulert, utkropen
Døme
- ein innmari kar;
- eit innmari spørsmål;
- det var innmari gjort
- i høg grad;
Døme
- innmari glede;
- ein innmari slamp
- brukt som forsterkande adverb: særs, veldig, overlag
Døme
- innmari god;
- innmari vanskeleg;
- vere innmari heldig;
- det gjorde innmari vondt