Nynorskordboka
idig, idug
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| idig | idig | idige | idige |
| idug | idug | iduge | iduge |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| idigare | idigast | idigaste |
| idugare | idugast | idugaste |
Opphav
av id (1Tyding og bruk
Døme
- idig til å arbeide