Nynorskordboka
høvel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein høvel | høvelen | høvlar | høvlane |
Opphav
lågtyskTyding og bruk
- verktøy (1) til å jamne eller forme ei overflate med
Døme
- jamne bordet med høvel
- skrape- eller skjerereiskap med liknande utforming eller funksjon som høvel (1)
Døme
- barbere seg med høvel
- som etterledd i ord som
- barberhøvel
- ostehøvel
- veghøvel