Nynorskordboka
historie
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei historie | historia | historier | historiene |
Opphav
av gresk historia ‘etterrøking, gransking’Tyding og bruk
- utviklingsgang i tid utan nærmare avgrensing
Døme
- historia til jorda;
- historia til fiskane
- (vitskap om) kulturutviklinga for menneska, manneætta eller ein avgrensa del av denne utviklinga;
Døme
- studere historie;
- professor i historie;
- Kina er eit land med ei gammal og ærerik historie;
- Noregs eldste historie;
- den første kvinnelege statsministeren i historia
- som etterledd i ord som
- bibelhistorie
- byhistorie
- litteraturhistorie
- lokalhistorie
- mellomalderhistorie
- språkhistorie
- verdshistorie
- livsløp, lagnad
Døme
- ein får sjå historia hennar på teaterscena
- verk, lærebok i historie (2)
- skulefag, studium med historie (2) som emne;
Døme
- ha historie i andre timen
- mindre forteljing;soge (1); jamfør eventyr (1) og skrøne (1
Døme
- fortelje ei god historie;
- grove historier;
- dikte opp ei fæl historie
- (pinleg, lei, ubehageleg) situasjon, hending, oppleving, skandale
Døme
- stelle i stand ei farleg historie;
- det vart ei dyr historie
- som etterledd i ord som
- hjartehistorie
- magehistorie
Faste uttrykk
- gå over i historia
- bli hugsa (for noko)
- ta slutt, vere til ende
- historias dommåten noko blir vurdert av ettertida
- historias skraphaugstad for feilslått ideologi eller politikk frå tidlegare tider
- apartheid hamna på historias skraphaug
- skape historieutrette noko som set merke i utviklinga;
skrive historie - skrive historieutrette noko som set merke i utviklinga;
skape historie - vere historieikkje finnast meir;
vere forbi, forelda eller gammaldags- dette er no allereie historie