Nynorskordboka
heidning
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein heidning | heidningen | heidningar | heidningane |
Opphav
norrønt heiðingi, av forelda adjektiv heden, samanheng med hede; av heidenTyding og bruk
- person som ikkje tilhøyrer kristendomen, jødedomen eller nokon av dei andre store religionane;heiden (1) person
Døme
- misjonen mellom heidningane
- ukristeleg (1) person;
Døme
- han var reinspikka heidning