Nynorskordboka
harem
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit harem | haremet | harem | harema |
Opphav
av arabisk haram ‘det utilgjengelege, forbodne’Tyding og bruk
- om eldre forhold i muslimske land: del av bustad der kvinnene heldt til, og der framande menn ikkje hadde tilgjenge
- kvinnene som budde i eit harem (1);konene og konkubinene til ein fyrste eller rik mann
Døme
- sjeiken og haremet hans
- i overført tyding: gruppe av kvinner som beundrar og er tiltrekte av ein mann, og som gjerne har seksuelt samkvem med han
Døme
- vanlegvis hadde han eit heilt harem rundt seg
- i overført tyding: hoer som held seg til ein hann, og som hannen parar seg med
Døme
- hanen har eit lite harem på tre høner