Nynorskordboka
gonge 1
substantiv hokjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ei gonge | gonga | gonger | gongene |
Opphav
norrønt ganga; samanheng med gå (1 og gangTyding og bruk
Døme
- gå i sakte gonge;
- ha lett gonge;
- kjenne nokon på gonga;
- ein times gonge herifrå
- rørsle, funksjon, drift
Døme
- kome i gonge;
- få noko i gonge;
- i full gonge
Døme
- gå på gonger
Døme
- få gonge på ølet
Faste uttrykk
- kjenne lusa på gongavite kva ein kan vente seg fordi ein kjenner nokon godt;
kjenne att ein viss type- ho kjente lusa på gonga og lét seg ikkje lure
- vere på gongaskulle til å gå