Nynorskordboka
førleik
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein førleik | førleiken | førleikar | førleikane |
Opphav
norrønt fǿrleikr, -leikiTyding og bruk
det å vere før (1, 1), til dømes når det gjeld fysisk mobilitet, syn eller høyrsel
Døme
- leggje til rette for personar med nedsett førleik;
- han trente opp førleiken