Nynorskordboka
forfølgingsvanvit, forfylgingsvanvett, forfølgingsvanvett, forfylgingsvanvit
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit forfølgingsvanvett | forfølgingsvanvettet | forfølgingsvanvett | forfølgingsvanvetta |
| eit forfølgingsvanvit | forfølgingsvanvitet | forfølgingsvanvit | forfølgingsvanvita |
| eit forfylgingsvanvett | forfylgingsvanvettet | forfylgingsvanvett | forfylgingsvanvetta |
| eit forfylgingsvanvit | forfylgingsvanvitet | forfylgingsvanvit | forfylgingsvanvita |
Tyding og bruk
sjukleg førestilling om at ein blir forfølgd;
jamfør paranoia