Nynorskordboka
bølgje 2, bylgje 2, bølge 2
bølgja, bylgja, bølga
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å bølgaå bølge | bølgar | bølga | har bølga | bølg!bølga!bølge! |
| å bølgjaå bølgje | bølgjar | bølgja | har bølgja | bølg!bølgja!bølgje! |
| å bylgjaå bylgje | bylgjar | bylgja | har bylgja | bylg!bylgja!bylgje! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| bølga + substantiv | bølga + substantiv | den/det bølga + substantiv | bølga + substantiv | bølgande |
| bølgja + substantiv | bølgja + substantiv | den/det bølgja + substantiv | bølgja + substantiv | bølgjande |
| bylgja + substantiv | bylgja + substantiv | den/det bylgja + substantiv | bylgja + substantiv | bylgjande |
Opphav
av bølgje (1Tyding og bruk
- gå i bølgjer
Døme
- det bølgjar på fjorden
- brukt som adjektiv
- eit bølgjande hav
- vere i uroleg rørsle
Døme
- kornåkeren bølgjar i vinden;
- spelet bølgja fram og attende på midtbana;
- kjenslene bølgja gjennom henne