tårn
substantiv inkjekjønn
Opphav
norrønt turn, gjennom lågtysk, frå latin turris; av gresk tyrrisTyding og bruk
- høgt og smalt byggverk;høg og smal (øvre) del av byggverk
Døme
- tårnet på kyrkja endar i eit spir;
- hoppdommarane i tårnet
- som etterledd i ord som
- fyrtårn
- kyrkjetårn
- utsiktstårn
- vakttårn
- sjakkbrikke som minner om eit tårn (1)