tue, tuve
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt þúfaTyding og bruk
- liten kuv, rund topp på marka
Døme
- bærtue;
- grastue;
- jordtue;
- hoppe frå tue til tue i myra;
- lita tue kan velte stort lass – ein småting kan gjere stor skade
- oppbygd, rund haug
Døme
- høytue;
- maurtue;
- samle høyet i tuer
Faste uttrykk
- sitje trygt på tua siikkje risikere noko;
ha sitt på det tørre