tillate
tillata
verb
kløyvd infinitiv: -a
Opphav
kanskje etter lågtysk tolaten, jamfør norrønt láta til; som I lateTyding og bruk
- gje løyve til, la få lov;la skje
Døme
- tillate folk å seie det dei meiner;
- røyking er ikkje tillate;
- tillat meg å bryte inn ein augeblink;
- dei kunne ikkje tillate at garden kom til nedfalls
- gje høve til
- eg reiser, om vêret tillèt det
- refleksivt: gjere seg så fri, driste seg til
Døme
- ho tillèt seg kva som helst