svein
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt sveinn ‘gut’Tyding og bruk
- særleg før: ung gut (som er tenar)
Døme
- bruresvein;
- følgjesvein;
- kjertesvein;
- skutelsvein
- handverkar som har løyst sveinebrev
Døme
- målarsvein;
- skreddarsvein
- mann som ikkje har hatt samleie; jamfør møy (2)