monopol
substantiv inkjekjønn
Opphav
frå gresk , av mono- og polein ‘selje, handle’; jamfør mono-Tyding og bruk
- marknadssituasjon der det på tilbodssida berre finst éin seljar eller produsent;
Døme
- ha monopol på noko;
- skaffe seg monopol på noko
- seljar, produsent som er aleine på ein marknad
- som etterledd i ord som
- kornmonopol
- vinmonopol
- i overført tyding: det å vere den einaste som har rett til å gjere eller utnytte noko
Faste uttrykk
- ha monopol på sanningameine at ein er aleine om i vite sanninga
- han trur han har monopol på sanninga