kongro
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt kǫngurváfaTyding og bruk
leddyr av ordenen Araneae der hovudet har vakse saman med brystet, og der bakkroppen er skild frå resten av kroppen med ei djup innsnøring;
Døme
- kongroer er rovdyr som har overkjevar med giftkrokar og spinnekjertlar på bakkroppen