Nynorskordboka
kongro
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei kongro | kongroa | kongroer | kongroene |
Opphav
norrønt kǫngurváfaTyding og bruk
leddyr av ordenen Araneae der hovudet har vakse saman med brystet, og der bakkroppen er skild frå resten av kroppen med ei djup innsnøring;
Døme
- kongroer er rovdyr som har overkjevar med giftkrokar og spinnekjertlar på bakkroppen