Enkelt søk | Nynorskordboka

Nynorskordboka 2 oppslagsord

blå 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

Tyding og bruk

synsrand, augeleite;

Døme

fare frå blå til blå

blå 2

adjektiv

Opphav

norrønt blár ‘blå, mørk, svart’

Tyding og bruk

som har ei farge som skyfri himmel (og som ligg mellom grønt og fiolett i fargespekteret)
Døme
- blå himmel;
- blå jakke;
- blå bil;
- blå auge;
- fryse så ein er blå i andletet;
- slå seg både gul og blå
politisk konservativ;
høgreorientert;
til skilnad frå raud (2)
Døme
- ei blå regjering;
- vere politisk blå
forsterkande: rein (3, 4), skir;
berre
Døme
- dei sprang på blåe livet
ung, veik (2
Døme
- vere berre blåe barnet

Faste uttrykk

bli blå for
vere viss på ikkje blir noko av;
ikkje lukkast i
blå resept
resept for visse legemiddel og medisinsk utstyr som folketrygda dekkjer
blå tone
tone eller melodi med melankolsk preg som blir laga ved å senke tersen (1 eller septimen, særleg i jazz og blues
publikum fekk servert både blå tonar og klassisk gitarmusikk
blått blod
brukt i uttrykk for å ha adeleg opphav
ha blått blod i årene;
ei kvinne av blått blod
brenne eit blått lys for
nærme seg slutten for
det brenn eit blått lys for skyssbåten
i det blå
i det uvisse
ei fredsavtale synest å vere heilt i det blå;
ombyggingsplanane er skotne ut i det blå

Fant du ordet du lette etter?