augur
substantiv hankjønn
Uttale
auguˊrOpphav
frå latin ‘fugletydar, teikntydar’Tyding og bruk
- romersk prest som tok varsel for staten mellom anna av fugleskrik og fugleflog
- ironisk: person med særleg innsikt;ein som er innvigd
Døme
- augurane i leiinga