arrest
substantiv hankjønn
Uttale
arˊestOpphav
gjennom lågtysk, frå gammalfransk; sjå arrestereTyding og bruk
- i jus: mellombels fengsling av ein person eller beslaglegging, konfiskering av gods
Døme
- ta arrest i uteståande fordringar;
- arrest i eller på gods
- i militærstell: vaktarrest, kakebu
- rom til å ha arrestantar i
Døme
- sitje i arresten