konfrontere
konfrontera
verb
Opphav
av mellomalderlatin confrontare ‘stille panne mot panne’Tyding og bruk
- stille nokon ansikt til ansikt
Døme
- dei vart konfronterte med offera for åtaket
- stille nokon overfor tidlegare tankar, utsegner eller handlingar
Døme
- bli konfrontert med fortida
- gå ope i møte med
Døme
- konfrontere frykta si