Nynorskordboka
vyrde 2, vørde 2
vyrda, vørda
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å vørdaå vørde | vørder | vørde | har vørdt | vørd! |
| å vyrdaå vyrde | vyrder | vyrde | har vyrdt | vyrd! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| vørd + substantiv | vørdt + substantiv | den/det vørde + substantiv | vørde + substantiv | vørdande |
| vyrd + substantiv | vyrdt + substantiv | den/det vyrde + substantiv | vyrde + substantiv | vyrdande |
Opphav
norrønt virða, vyrða; av verd (4Tyding og bruk
- akte, setje høgt;tykkje mon i
Døme
- vyrde framand kultur like høgt som sin eigen
- i perfektum partisipp:
- vyrde gjester!
- Vyrde Prinsesse
- anse, bry seg om, ha noko med
Døme
- eg vil ikkje vyrde slik slarv;
- ho vyrde ikkje å svare meg
Faste uttrykk
- vyrde segha omsut for seg sjølv