Nynorskordboka
særeige
substantiv inkjekjønn eller hokjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hokjønn | ei særeige | særeiga | særeiger | særeigene |
| inkjekjønn | eit særeige | særeiget | særeige | særeiga |
Tyding og bruk
det at einkvan (særleg ektemake) eig noko utanom ei sams eige, til skilnad frå sameige (1)
Døme
- vere gift på særeige