Nynorskordboka
sameige
substantiv inkjekjønn eller hokjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hokjønn | ei sameige | sameiga | sameiger | sameigene |
| inkjekjønn | eit sameige | sameiget | sameige | sameiga |
Opphav
norrønt sameiga; av eige (1Tyding og bruk
- det at fleire eig noko saman;til skilnad frå særeige
- noko som fleire eig saman
Døme
- skogen her er sameige
- buform der bebuarane i fellesskap eig ein bygning, men der bueiningane er sjølveigarhusvære;til skilnad frå burettslag