Artikkelside

Nynorskordboka

omdøme, omdømme

substantiv inkjekjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
eit omdøme	omdømet	omdøme	omdøma
eit omdømme	omdømmet	omdømme	omdømma

Opphav

norrønt umdǿmi

Tyding og bruk

dom eller meining om noko eller nokon;
rykte (2)
Døme
- stå høgt i folks omdøme;
- tenkje på omdømet sitt
evne til å døme om noko;
dømekraft;
skjøn (1)
Døme
- ha eit sikkert omdøme