Nynorskordboka
offiser
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein offiser | offiseren | offiserar | offiserane |
Opphav
gjennom fransk; frå latin , av officiumTyding og bruk
- militært befal (1), i Noreg frå og med fenrik til og med general eller admiral
Døme
- offiserar og meinige
- befal (2) i handelsflåten
Døme
- offiserar og mannskap
- person med høgare stilling i ein organisasjon med militær oppbygging
Døme
- ho er offiser i Frelsesarmeen
- kvar av dei åtte viktigaste brikkene i sjakk, det vil seie alle utanom bøndene