Nynorskordboka
mirakuløs
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| mirakuløs | mirakuløst | mirakuløse | mirakuløse | 
Opphav
frå fransk; jamfør mirakelTyding og bruk
overnaturleg, underfull, utruleg
Døme
- ei mirakuløs redning
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| mirakuløs | mirakuløst | mirakuløse | mirakuløse |