Nynorskordboka
improvisasjon
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein improvisasjon | improvisasjonen | improvisasjonar | improvisasjonane |
Opphav
frå italiensk; jamfør improvisereTyding og bruk
- det å framføre eit musikkstykke, dikt eller liknande utan førebuing;det å improvisere (2)
Døme
- teaterstykket har rom for improvisasjon og innspel frå publikum
- musikkstykke, dikt eller liknande som er improvisert
Døme
- tala var ein improvisasjon
- det å gjere noko spontant og utan førebuing
Døme
- evne til improvisasjon er viktig i jobben