Nynorskordboka
hindre
hindra
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å hindraå hindre | hindrar | hindra | har hindra | hindr!hindra!hindre! |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
hindra + substantiv | hindra + substantiv | den/det hindra + substantiv | hindra + substantiv | hindrande |
Opphav
norrønt hindraTyding og bruk
- hefte, seinke
Døme
- dårleg vêr hindra arbeidet;
- hindre trafikken
Døme
- hindre krig;
- ho greidde ikkje å hindre henne frå å gjere det;
- han greidde å hindre at skipet gjekk på grunn