Nynorskordboka
feil 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein feil | feilen | feil | feila |
Opphav
gjennom lågtysk, frå fransk faille; samanheng med fallereTyding og bruk
- noko som er ufullkome eller i uorden;
Døme
- alle har sine feil;
- varer med feil;
- feil på sambandet;
- rette feilen på linja
- som etterledd i ord som
- hjartefeil
Døme
- gjere feil i rekning;
- teknisk feil;
- det var min feil
- som etterledd i ord som
- prentefeil
- skrivefeil