Nynorskordboka
ekspedere
ekspedera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å ekspederaå ekspedere | ekspederer | ekspederte | har ekspedert | ekspeder! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| ekspedert + substantiv | ekspedert + substantiv | den/det ekspederte + substantiv | ekspederte + substantiv | ekspederande |
Opphav
av latin expedire ‘gjere ferdig, frigjere’Tyding og bruk
- gjere ferdig, ordne (2);
Døme
- ekspedere ei sensitiv sak;
- nokon må ekspedere alle ordrane som kjem inn;
- ekspedere ballen i mål;
- ekspedere pakka rett til mottakaren
- betene kundar, pasientar eller liknande
Døme
- ekspedere ein kunde;
- ho ekspederer i ein butikk
Døme
- ein leigemordar som skal ekspedere motstandaren;
- ekspedere tusenvis av sniglar