Nynorskordboka
dille 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei dille | dilla | diller | dillene |
Opphav
av delirium; påverka av dille (2Tyding og bruk
- fenomen som mange blir svært opptekne av i ein periode
Døme
- rockeringen vart ei dille;
- lure på kva trendar og diller som vil prege neste år
- i bunden form eintal: det å vere svært oppteken av éin aktivitet eller eitt fenomen;
Døme
- ha dilla på gamle bilar;
- ho fekk eit akvarium og har fått heilt dilla