Nynorskordboka
mani
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein mani | manien | maniar | maniane |
Opphav
gjennom tysk eller fransk; frå gresk mania ‘raseri’Tyding og bruk
- i psykiatri: oppspilt sinnsstemning med sterk sjølvkjensle og verketrong
- sterk, einsidig lyst eller interesse;
Døme
- ha mani for motorsyklar;
- kortspel kan bli ein rein mani