Bokmålsordboka
forsake, forsage
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å forsage | forsager | forsaga | har forsaga | forsag! |
| forsaget | har forsaget | |||
| å forsake | forsaker | forsaka | har forsaka | forsak! |
| forsaket | har forsaket | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| forsaga + substantiv | forsaga + substantiv | den/det forsaga + substantiv | forsaga + substantiv | forsagende |
| forsaget + substantiv | forsaget + substantiv | den/det forsagede + substantiv | forsagede + substantiv | |
| den/det forsagete + substantiv | forsagete + substantiv | |||
| forsaka + substantiv | forsaka + substantiv | den/det forsaka + substantiv | forsaka + substantiv | forsakende |
| forsaket + substantiv | forsaket + substantiv | den/det forsakede + substantiv | forsakede + substantiv | |
| den/det forsakete + substantiv | forsakete + substantiv | |||