Bokmålsordboka
tinging
substantiv hankjønn eller hunkjønn
kjønn | entall | flertall | ||
---|---|---|---|---|
ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
hankjønn | en tinging | tingingen | tinginger | tingingene |
hunkjønn | ei/en tinging | tinginga |
kjønn | entall | flertall | ||
---|---|---|---|---|
ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
hankjønn | en tinging | tingingen | tinginger | tingingene |
hunkjønn | ei/en tinging | tinginga |