Avansert søk

Nynorskordboka 17 oppslagsord

substantiv hankjønn

frå seinlatin; av latin unus ‘ein’

samskipnad, forbund (2), foreining (2
Døme
- unionen for internasjonal telekommunikasjon
formalisert samband av fleire statar, med varierande grad av sjølvstyre for kvar stat
Døme
- unionen mellom Noreg og Sverige 1814–1905;
- landa gjekk inn i union med kvarandre;
- Den europeiske unionen
i matematikk: mengd som inneheld elementa i to eller fleire mengder

adjektiv

som er tilhengjar av ein union (2)

freistnader på å etablere ei maktdeling mellom nasjonalistiske og unionistiske parti i Nord-Irland

substantiv hankjønn

konge over to eller fleire land som er i union (2)

substantiv hokjønn

tidsrom da statar er sameinte i union (2)

substantiv hokjønn

avvikling av ein union (2) mellom to eller fleire land

adjektiv

frå fransk

som gjeld ein union (2)

substantiv hankjønn eller hokjønn

noko som er bygd over eller oppe på noko anna;
overbygg
Døme
- overbygningen på eit skip
noko samlande eller samanfattande
Døme
- ein politisk union som overbygning på eit økonomisk samarbeid;
- ei teoretisk overbygning