Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

uføre

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt úfǿri

Tyding og bruk

dårleg føre (1, 1)
Døme
- det er slikt uføre etter vegane
stad der det er vanskeleg eller uråd å kome fram
Døme
- gå seg bort i uføret
vanskeleg situasjon
Døme
- det økonomiske uføret;
- kome opp i eit uføre

ufør

adjektiv

Opphav

jamfør før (

Tyding og bruk

ikkje i stand til (å gjere noko særskilt);
ikkje kapabel;
uskikka;
jamfør arbeidsufør
Døme
- han er ufør til gardsarbeid
som på grunn av sjukdom eller skade har varig nedsett funksjonsevne
Døme
- ho er vorten ufør
- brukt som substantiv:
  dei kutta i stønaden til uføre
ufarande, ulendt
Døme
- det er uført etter vegen

tryggleiksalarm

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

alarm som eldre eller uføre kan bruke for å tilkalle hjelp

hjelpestønad

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

stønad frå folketrygda til uføre for utgifter til tilsyn, pleie eller hjelp i huset

skorfeste

substantiv inkjekjønn

Opphav

jamfør skorfast

Tyding og bruk

det å sitje fast i ei kløft eller på ei fjellhylle
Døme
- sauen hadde gått seg i skorfeste
stode som det ikkje finst utveg or;
knipe (1, uføre (2, 3)
Døme
- politikarar som sit i skorfestet