Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

spøkje, spøke

spøkja, spøka

verb

Opphav

frå lågtysk; av spøk

Tyding og bruk

syne seg som spøkjelse;
gå att;
skrømte (1)
Døme
- det spøkjer der i huset;
- den døde spøkjer der om nettene
vere til stades;
dukke opp
Døme
- noko spøkjer i tankane
drive med spøk;
fjase, skjemte
Døme
- dei spøkte og lo

Faste uttrykk

ikkje til å spøkje med
ikkje god å kome ut for
spøkje for
vere fare for;
sjå stygt ut
det spøkjer for kornhausten

tøyse 2

tøysa

verb

Tyding og bruk

halde leven;
fjase, tulle, spøke
Døme
- han tøyser med ungane
gjere eller seie noko dumt
Døme
- vi må ikkje tøyse med miljøet;
- du tøyser vel berre?

Faste uttrykk

tøyse bort
sløse vekk
dei tøyste bort pengane

hardleg

adjektiv

Tyding og bruk

noko hard, skarp, ofseleg;
om person:
- sjå hardleg ut – sjå stiv, morsk ut
òg om hending, høve, sjanse, særleg upersonleg:
- det ser hardleg ut – heller stygt, spøke ut
som adverb: hardla
- hesten hans er hardleg gildare enn min

narreri

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

det å narre eller spøke;

narraktig påfunn

Døme

kva er dette for narreri?