måte 1
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt máti; av lågtysk mate ‘mål’Tyding og bruk
- vis (1 som noko føregår på;
Døme
- prøve seg fram på alle måtar;
- gjere noko på sin eigen måte;
- eit skikkeleg menneske på alle måtar;
- dette er hans måte å vere på;
- det finst ingen annan måte
- som etterledd i ord som
- arbeidsmåte
- gamlemåte
- levemåte
- seiemåte
- høveleg mengd eller grad;måtehold
Døme
- drikke med måte
Faste uttrykk
- etter måtenforholdsvis
- dei oppnådde eit etter måten dårleg resultat;
- det regna etter måten kraftig
- i alle måtarpå alle vis
- ein staut kar i alle måtar
- i like måtebrukt som svar på helsing
- i så måtenår det gjeld dette
- i så måte er ikkje du stort betre
- mål og måtemåtehald
- alt med mål og måte;
- han snakkar utan mål og måte
- passe måtenikkje overdrive
- han visste ikkje å passe måten under måltidet
- på ein måtei ei viss meining, på sett og vis, til ei viss grad
- det er synd i dei på ein måte
- på ingen måteslett ikkje
- utor måtenover alle grenser;
umåteleg - vere måte påvere innanfor rimelege grenser
- det får da vere måte på!
- det er ikkje måte på kor dei klagar