Avansert søk

Nynorskordboka 20 oppslagsord

substantiv hankjønn

norrønt munkr, truleg gjennom gammalengelsk, frå mellomalderlatin; av gresk mónakhos, opphavleg ‘einebuar’, av monos ‘aleine’

mann som er teken opp i ein klosterorden;
jamfør nonne (1)
- - buddhistmunk
  - fransiskanarmunk
gråbrun fugl i songarfamilien;
Sylvia atricapilla

substantiv hankjønn

sistersienˊsar

av latin Cistercium; etter namnet på staden Citeaux i Frankrike der ordenen vart grunnlagt

substantiv inkjekjønn

norrønt klaustr, gjennom gammalengelsk og lågtysk kloster; frå latin claustrum ‘stengsel’, av claudere ‘stengje’

hus der eit samfunn av munkar eller nonner held til
Døme
- eit gammalt kloster;
- vitje eit katolsk kloster
samfunn der munkar eller nonner lever etter sams reglar
Døme
- klosteret åtte fleire gardar

gå i kloster
- bli munk eller nonne
- halde seg for seg sjølv;
  stengje seg ute frå verda

substantiv hankjønn

lovnad ein må gje før ein kan bli teken opp som munk eller nonne

substantiv hankjønn

norrønt faðir, same opphav som latin pater; jamfør far (

i religiøst språk: Gud
Døme
- Gud Fader;
- Faderen, Sonen og Den heilage anden
i katolske land: prest eller munk
far (1, 1)
Døme
- faderen har kjøpt bil
brukt som kraftuttrykk: (dempa form av) fanden (2
Døme
- fader heller!