Перейти до основного вмісту
Доступність
ordbøkene.no, Cловник букмола та Словник нюношка

Розширений пошук

Простий пошук
Про розширений пошук
56 результатів

Словник нюношка 56 oppslagsord

kalle

kalla

дієслово

Походження

norrønt kalla

Значення та вживання

  1. rope (på);
    Приклад
    • kalle på hunden;
    • pliktene kallar;
    • kalle inn til møte;
    • bli kalla av Gud;
    • er det nokon som kjenner seg kalla til å ta på seg oppgåva?
    • filmen kalla fram tårene;
    • produsenten måtte kalle attende vara
  2. Приклад
    • ho vart kalla til biskop
  3. gje namn;
    tiltale som;
    karakterisere som
    Приклад
    • dei kalla dottera Saima;
    • vi kallar henne sjefen;
    • kalle seg fagmann;
    • kalle seg rik;
    • føremiddagsmaten eller dugurden, dei kallar;
    • kallar du det å rydde?
  4. rope utnamn til;
    skjelle ut
    Приклад
    • dei kallar meg!
    • stå og kalle kvarandre

Фіксовані вирази

  • kalle opp
    • gje namn etter noko eller nokon
      • dei vil kalle opp oldefaren dersom dei får ein gut;
      • plassen er kalla opp etter den tidlegare statsministeren
    • (prøve å) kontakte til dømes gjennom eit radiosamband
      • flygeleiaren kalla opp flyet;
      • dei vart kalla opp over radioen
  • kalle ut
    gje ordre om å møte
    • medlemene i hjelpekorpset vart kalla ut for å ta del i leiteaksjonen
Сторінка статті

kall 2

іменник середній

Походження

norrønt kall ‘kalling’

Значення та вживання

  1. Приклад
    • Guds kall
  2. indre tildriv;
    Приклад
    • kjenne eit kall til å bli lærar
  3. (distrikt for eit) embete for ein prest
    Приклад
    • få eit kall
Сторінка статті

storfyrste

іменник чоловічий

Значення та вживання

  1. eldre russisk adelstittel for mannleg regent
    Приклад
    • storfyrsten av Kiev;
    • dei russiske prinsane vart kalla storfyrstar
  2. russisk adelstittel for mannleg etterkomar av tsar eller keisar
Сторінка статті

sjalusi 2

іменник чоловічий

Походження

same opphav som sjalusi (1 kalla slik fordi ein innanfrå kunne sjå det som skjedde utanfor utan å bli sett sjølv

Значення та вживання

gardin eller skjerm av breie, tynne ribber som ein kan regulere
Сторінка статті

elg

іменник чоловічий

Походження

norrønt elgr

Значення та вживання

  1. stort, gråbrunt hjortedyr der hannen har skovlforma horn;
    Alces alces
    Приклад
    • elgen blir kalla skogens konge;
    • felle elg;
    • vi fekk tildelt løyve til jakt på sju elgar
    • brukt i ikkje-teljeleg tyding:
      • talet på elg har auka
  2. kjøt eller slakt av elg (1);
    Приклад
    • vi skal ha elg til middag
Сторінка статті

kalle ut

Значення та вживання

gje ordre om å møte;
Sjå: kalle
Приклад
  • medlemene i hjelpekorpset vart kalla ut for å ta del i leiteaksjonen
Сторінка статті

kalle opp

Значення та вживання

Sjå: kalle
  1. gje namn etter noko eller nokon
    Приклад
    • dei vil kalle opp oldefaren dersom dei får ein gut;
    • plassen er kalla opp etter den tidlegare statsministeren
  2. (prøve å) kontakte til dømes gjennom eit radiosamband
    Приклад
    • flygeleiaren kalla opp flyet;
    • dei vart kalla opp over radioen
Сторінка статті

elektrokonvulsiv

прикметник

Фіксовані вирази

  • elektrokonvulsiv terapi
    behandling ved å påføre ei kontrollert mengd straum (5) gjennom elektrodar festa på hovudet;
    jamfør elektrosjokk
    • elektrosjokkterapi blir no kalla elektrokonvulsiv terapi
Сторінка статті

boolsk

прикметник

Походження

etter namnet til den engelske matematikaren G. Boole, 1815–1864

Значення та вживання

i matematikk og logikk: som har to moglege verdiar for variablar, kalla ‘sann’ eller ‘usann’, og uttrykt som 1 eller 0
Приклад
  • ‘og’ og ‘eller’ er boolske operatorar

Фіксовані вирази

  • boolsk algebra
    algebra som tek i bruk logiske operatorar
Сторінка статті

vitne 1

іменник середній

Походження

norrønt vitni; av vite

Значення та вживання

  1. person som har sett noko skje og som seinare kan fortelje om det;
    jamfør augevitne og tidsvitne
    Приклад
    • vere vitne til ein historisk augeblink
  2. i jus: person som gjev utsegn i retten om kva han eller ho i eit visst høve har sett, høyrt, kjent, meint eller sagt;
    jamfør rettsvitne
    Приклад
    • sakkunnig vitne;
    • møte som vitne i ei rettssak
  3. person som er til stades for å bekrefte at ei handling har gått føre seg på lovleg vis, til dømes ved skriving av testament;
  4. i religiøst språk: person som har sett eller høyrt Kristus, eller som kjenner seg kalla til å forkynne Guds ord

Фіксовані вирази

  • taust vitne
    • person som har sett noko som han eller ho ikkje fortel om
      • han var eit taust vitne til kva mora gjorde
    • noko som er på ein stad der noko hender
      • husa står som tause vitne om ei anna tid
    • indisium, spor (1, 1)
      • skothol i veggen er tause vitne om terroren
Сторінка статті