vigsel
substantiv hankjønn
vigsle 1
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt vígsla; av vieTyding og bruk
- kyrkjeleg (1) handling som går ut på at noko blir helga, lyst heilagt, til dømes eit ekteskap, ei ny kyrkje
- òg i sms som
- bispevigsel
- brurevigsel
- kyrkjevigsel
- seremoni ved borgarleg stifting av ekteskap
Døme
- vigsel av nybrua