tjuv
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt þjófrTyding og bruk
- person (eller dyr) som stel eller har stole noko
Døme
- tjuv trur at kvar mann stel;
- skjora er ein tjuv
- som etterledd i ord som
- innbrotstjuv
- lommetjuv
- stykke av brend lysveik som har falle ned og får lyset til å renne
Døme
- tjuv i lyset