rekning
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt reikning; av rekneTyding og bruk
- det å rekne
Døme
- vere flink i rekning;
- dei lærte rekning og skriving
- som etterledd i ord som
- hovudrekning
- opprekning
- prosentrekning
- spesifisert og summert oversyn over godtgjersle for leverte varer og tenester;
Døme
- betale rekninga;
- be om rekninga
- som etterledd i ord som
- ekstrarekning
- hotellrekning
- straumrekning
Faste uttrykk
- for eiga rekning
- som ein sjølv betaler
- eg kjøpte bilen for eiga rekning
- som ein sjølv får ta ansvaret for
- no snakkar eg for eiga rekning;
- det innlegget får stå for hennar eiga rekning
- for nokon si rekningi nokon sitt namn slik at vedkomande er ansvarleg for betalinga
- pc-en vart kjøpt for arbeidsgjevaren si rekning
- gjere rekning medrekne med;
gå ut frå- vi kan ikkje gjere rekning med at dei kjem
- halde rekning medfølgje nøye med i
- skrive rekning med gaffelta grovt betalt
- advokaten har skrive rekning med gaffel
- strek i rekninganoko som går på tvers av planane;
vonbrot- det var ein strek i rekninga at søknaden ikkje vart innvilga