regel
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom tysk, frå latin regula ‘linjal, rettesnor’; jamfør regle (1Tyding og bruk
Døme
- ordensregel;
- rettskrivingsregel;
- speleregel;
- følgje reglane;
- reglar for åtferd;
- ein gyllen regel – sjå gyllen (3)
- leveregel
- gjere noko til ein (fast) regel
- tilhøve som stadig tek seg opp att
Døme
- ingen regel utan unntak
Faste uttrykk
- som regeltil vanleg, som oftast, jamnast