protest
substantiv hankjønn
Opphav
frå mellomalderlatin; av protestereTyding og bruk
- det å markere i ord eller handling at ein er usamd i noko;
Døme
- gå i protest;
- ein desperat protest
- offentleg fråsegn om at ein veksel ikkje er akseptert eller betalt i rett tid
Døme
- ta opp protest hos notarius publicus