oppstuss
іменник середній
Походження
av lågtysk upstutzig ‘som støyter imot’; jamfør stuss (1Значення та вживання
stor merksemd;
bråk, oppstyr, uro
Приклад
- det vart mykje oppstuss kring denne saka;
- dei lagde veldig oppstuss;
- eg ville ikkje ha alt dette oppstusset