myndig
прикметник
Походження
av lågtysk mundich, opphavleg ‘som har makt’; av gammalhøgtysk munt ‘vern’Значення та вживання
- som har nådd vaksen alder (i Noreg 18 år), og som kan gjere avtaler og rå over eigne midlar utan medverknad av verje (1, 1);til sklinad frå mindreårig og umyndig
Приклад
- nå myndig alder;
- ho blir myndig neste år
- som vitnar om makt og autoritet;
Приклад
- tale i ein myndig tone;
- gripe inn med myndig hand;
- ein myndig leiar
- brukt som adverb:
- ho opptredde alltid myndig og bestemd