fang
substantiv inkjekjønn
Opphav
norrønt fangTyding og bruk
- lengd eller breidd som armar eller venger kan strekkast ut i;
- som etterledd i ord som
- vengefang
- rom mellom bryst og kne på person som sit
Døme
- sitje på fanget;
- setje barnet på fanget
- bør som ein kan bere i famnen
Døme
- eit fang med høy
- emne, tilfang, materiale
- som etterledd i ord som
- brennefang
- gjerdefang
Faste uttrykk
- få i fanget(uventa) få ansvar for
- dei fekk mange konfliktar i fanget